Военно-учётные специальности пригодятся и на гражданке

Памыляюцца тыя маладыялюдзі, якія думаюць, што падчас тэрміновай службы ў арміі акрамя як хадзіць страявой, заступаць на баявыя дзяжурствы, аддаваць вайсковае прывітанне і выконваць загады камандзіраў больш нічаму не навучаць.

Мабыць, яшчэ пару гадоў таму думала прыкладна тое ж, але цяпер ні разу не пагаджуся з падобным меркаваннем. Узяць хаця б… ваенна-ўліковую спецыяльнасць, якая можа пракласці шлях у грамадзянскую прафесію. І нават калі юнак не абярэ спосабам заробку атрыманыя падчас службы веды і практычны вопыт, то ў паўсядзённым жыцці яны дакладна спатрэбяцца. Так лічаць і вайскоўцы Астравеччыны.

Пра сябе і ваенную спецыяльнасць расказалі карэспандэнту “АП” ваеннаслужачыя пагранічнай заставы “Астравецкая”

АПЕРАТАР КАЦЕЛЬНЫХ УСТАНОВАК

Даніла Якшын:

– Напрыканцы курса маладога байца, які праходзіў у Смаргонскай пагрангрупе, пачаўся адбор для далейшага навучання па спецыяльнасцях – пры гэтым улічвалі нашы пажаданні.

Да прызыву адвучыўся на трактарыста-машыніста, вадзіцеля катэгорыі “С” і пагрузчыка. У органах пагранічнай службы выбраў спецыяльнасць аператара кацельных установак, па-першае, было цікава, па-другое, сказалі, што пасля мы адпаведнае пасведчанне аб атрыманні гэтай прафесіі – чаму б не скарыстаць такі шанец падчас тэрміновай службы. Уменні за плячыма не насіць. (Усміхаецца.) Так трапіў на паўтара месяцы ў вучэбны пункт у Дзяржынск. Абавязкі аператара, абсталяванне кацельных, тыпы катлоў, прынцып іх работы і абслуговаўвання – вучылі на такіх мадэлях, з якімі потым давядзецца працаваць. Таму прыехаў на заставу цалкам падрыхтаваны для работы. На кацельнай працую пазменна, але гэта не азначае, што мая служба ўвесь час праходзіць толькі там: і фізпадрыхтоўка, і выхады на граніцу – усё гэта таксама прысутнічае.

Цяпер пасля звальнення ў запас магу ўладкавацца на сезонную падпрацоўку аператарам кацельных установак – спецыяльнасць ужо маю.

ПОВАР

Ілля Хамянок:

– Па адукацыі я фельчар-акушэр, а тут яшчэ адну прафесію атрымаў. Пасля “вучэбкі”, у якой адбыў 45 дзён, размеркавалі на пагранзаставу “Астравецкая”. Праслужыў тут 2 месяцы, а потым адправілі на Дзяржынск, у вучэбны пункт, вучыцца на повара. Вярнуўся праз тры з паловай месяцы зараджаны на новую прафесію. (Усміхаецца.) Да слова, “практыку” праходзіў у Смаргонскай пагрангрупе пад кіраўніцтваў старшых таварышаў-повараў.

Увогуле гатаваць аказалася справай няцяжкай. Да таго ж галаву ламаць, што рабіць ды з чаго, не трэба – прадукты ёсць, меню распрацавана, нормы пралічаны… Застаецца толькі варыць-парыць-смажыць – і смачна. Гатуем розныя стравы, нават пірагі пячом. Здаецца, у мяне нядрэнна атрымліваецца. А вось самае складанае працаваць з рыбай: пакуль з філе дастанеш усе косткі, адпрацуеш дробную маторыку рук. (Усміхаецца.)

Дарэчы, як і Даніла, адпаведныя дакументы аб навучанні маю, ды і напрактыкаваўся па гэтай прафесіі добра. А ўжо што тычыцца сняданка ці вячэры, на кухні бацькам дакладна буду дапамагаць гаспадарыць. Да службы ў арміі для сябе рэдка гатаваў, а цяпер дома будзе прафесіянал гэтай справы! (Смяецца.)